Από τη δεκαετία του ’90 και μετά το Ελληνικό χρέος άλλαξε και ως προς κάτι άλλο αναφορικά με τη σύνθεσή του: ενώ μέχρι τότε το μεγαλύτερο μέρος του χρέους προερχόταν από εσωτερικό δανεισμό (έντοκα γραμμάτια, ομόλογα του δημοσίου που τότε κατείχε σχεδόν κάθε νοικοκυριό!) μετά σταδιακά η σύνθεσή του άλλαξε και το μεγαλύτερο μέρος του προερχόταν από «εξωτερικό» δανεισμό (διεθνείς οργανισμοί-τράπεζες) και έτσι με αυτό τον τρόπο έγινε πολύ πιο επικίνδυνο με τελικό αποτέλεσμα την μετατροπή της Πατρίδος μας σε αποικία χρέους…
Αξίζει να σημειώσουμε εδώ ότι η Ιαπωνία παρόλο που έχει τεράστιο χρέος, το χρέος αυτό δεν είναι τόσο «επικίνδυνο» γιατί ακριβώς το μεγαλύτερο μέρος του προέρχεται από εσωτερικό δανεισμό.
Η τελευταία προσπάθεια να γίνει εσωτερικός δανεισμός έγινε επί Κ. Σημίτη τη δεκαετία του 2000 με τα λεγόμενα «λαϊκά ομόλογα» που τελικά όμως δεν προχώρησε λόγω αντιδράσεων της «τραπεζοκρατίας»…Τυχαίο; θα λέγαμε εμείς…
Παράθεμα: Εσωτερικός δανεισμός: γιατί όχι; « Κάδος Ανατύπωσης