Ο αληθής «κλοιός» της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής είναι αυτό τούτο το κεφάλαιον. Τούτο παρουσιάζεται ως αρχή και τέλος, ως αίτιον και σκοπός της παραγωγής.
(Δ.Ε. Καλιτσουνάκης)
Στην πάντα έγκυρη ανάλυσή του περί των κοινωνικών τάξεων και της σχέσης τους με τους οικονομικούς νόμους, ιδίως αυτούς που επικρατούσαν στα μέσα του 19ου αιώνα, ο Καρλ Μαρξ κατέληγε πως δυνατός είναι μόνον ο κατέχων τα μέσα μαζικής παραγωγής. Ο επηρεασμός του για αυτή την αξιολογική του κρίση από «το εργοστάσιο», το κλειδί της λειτουργίας της βιομηχανικής επανάστασης, είναι εμφανής. Και, έτσι, εκβιάζει τη λύση τού αινίγματός του αναδεικνύοντας το «προλεταριάτο» ως νέον πανίσχυρο δικτάτορα και φυσικά μονοπωλιακό κάτοχο των μέσων παραγωγής. Όμως η ιστορία τον διέψευσε. Ο συλλογισμός του υπέκρυπτε δύο σφάλματα. Πρώτο, την μη προσδοκώμενη καρκινική γιγάντωση του κεφαλαίου, σε σχέση προς τους άλλους (γη και εργασία) συντελεστές της παραγωγής. Και δεύτερο, την κατάλυση του φυσικού νόμου της
Δείτε την αρχική δημοσίευση 1.004 επιπλέον λέξεις
Advertisements
